Çünkü tahayyül edilemezleri vardı aşkın, telâffuz edilmeyenleri, dünyalar bir araya gelse akıldan hayalden, fikirden geçirilemeyenleri.
Olmazları.
Hesaba katılmayanları.
Bizatihi aşkın varlık nedeniydi bu imkânsızlık. Ama olmaz zannedilenlerden biri olduğu zaman, tahayyülün sınırları kırılıyordu. O zaman aşkın olmazları olura doğru genişliyordu.Olumsuzluğa doğru yürüyen bir ihtilâldi bu. Kalbin, yürünmez zannedilen yolları yürüdüğünü fark etmekle başlıyordu tahayyülün sınırlarının yıkılması.
Açılmaz sanılan kapı bir kez açılınca bir kez daha, sonra bir kez daha açılınca artık işten bile olmuyordu.
isimle ateş arsında-nazan bekiroğlu
Anasayfa 